ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Από τον Οκτώβριο του 2015 μέχρι τον Μάιο του 2016 εξελίσσεται η διαδικασία του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία, μετά από την πρωτοβουλία του τότε Υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη. Ο εθνικός Διάλογος διεξάγεται από μια πολυμελή Επιτροπή αποτελούμενη από διάφορους εκπαιδευτικούς, προέδρους εκπαιδευτικών οργανισμών και γενικότερα ”ειδικούς”, οι οποίοι αποφασίζουν για την παιδεία και την ζωή μας, πάντα όμως χωρίς εμάς. Τα τελικά πορίσματα του Εθνικού Διαλόγου προτείνουν μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, όπως μια σειρά από απαιτητικές πολυσέλιδες εργασίες-δοκίμια και αναγκαστική απλήρωτη εργασία, για όποιον θέλει να πάρει το Εθνικό Απολυτήριο Λυκείου. Προτείνουν ακόμα την θέσπιση του ”Πιστοποιητικού Φοίτησης”, δηλαδή ενός χαρτιού χωρίς καμία αξία στην αγορά εργασίας, για όποιον δεν καταφέρει να πάρει το ”κανονικό” Απολυτήριο Λυκείου. Επιπλέον ο νυν Υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου, δηλώνει πως θα καταργηθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις και οι μαθητές/ριες θα περνούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τον βαθμό του-αναβαθμισμένου πλέον- απολυτηρίου, αν φυσικά καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες για την απόκτησή του!
Ακόμα, ο Γαβρόγλου, μόλις ένα περίπου μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ανακοινώνει την αναδιαμόρφωση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), πλέον ”Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και Ανθρωπίνου Δυναμικού”. Σε αυτό το νέο συμβούλιο συμμετέχουν ισότιμα και διάφοροι ”φορείς της αγοράς”, δηλαδή οι έλληνες επιχειρηματίες, τα μελλοντικά κρατικά και μη, αφεντικά μας. Το κράτος και το εκπαιδευτικό σύστημα πάντα λειτουργούσαν εις βάρος της κοινωνίας και προς όφελος των αφεντικών, δηλαδή εκείνων που την εκμεταλλεύονται καθημερινά, ώστε να γίνονται συνεχώς πλουσιότεροι και ισχυρότεροι. Η επίσημη συμμετοχή των ανθρώπων αυτών στην ελληνική παιδεία είναι σίγουρο πως θα φέρει την ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση των μελλοντικών γενιών μαθητών/ριών, την μετατροπή των σχολείων μας σε ένα σύστημα απλήρωτης αναγκαστικής εργασίας, δηλαδή σύγχρονης δουλείας.
Στα πλαίσια της συνολικότερης εδραίωσης της απλήρωτης εργασίας ανηλίκων εντάσσεται και η νέα πρόταση του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης. Αυτή, συνεχίζοντας απροκάλυπτα την εκμετάλλευση μεταναστευτικών και προσφυγικών πληθυσμών προβλέπει πιλοτικό πρόγραμμα αγροτικής εκπαίδευσης σε πρόσφυγες 15-18 ετών. Το κράτος , έκδηλα πλέον, εξασφαλίζει -όχι απλά φτηνό- αλλά απλήρωτο εργατικό δυναμικό! Επιλέγοντας βέβαια να πλήξει μια απ’ τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα χέρια του.
Η τελευταία μεθόδευση του Υπουργού Παιδείας για τα ΕΠΑΛ όριζε το χρονικό πλαίσιο της δήλωσης προτίμησης των μαθητών/ριών σε 5 μέρες, από 19 έως 23/06 και την ολοκλήρωση των εγγραφών έως τις 30/06. Υποχρεωτική ήταν η ηλεκτρονική δήλωση των ενδιαφερομένων αλλά και η υποβολή του ΑΦΜ του γονέα, κάτι το οποίο δημιουργεί πληθώρα προβλημάτων σε οικογένειες μεταναστών/προσφύγων που μπορεί να μην έχουν χαρτιά, σε μαθητές/ριες που διαμένουν σε ιδρύματα και σε μαθητές/ριες των οποίων την επιμέλεια δεν έχουν οι γονείς τους. Η δημόσια πληροφόρηση των μαθητών/ριών και των οικογενειών τους για την αλλαγή που έγινε ήταν παραπάνω από ελλιπής, κάτι που σίγουρα δεν έγινε καταλάθος . Συμπληρωματικά, το όριο των μαθητών/ριών που πρέπει να πληρεί κάθε τμήμα για την συγκρότησή του μειώθηκε σημαντικά. Με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά η κυβέρνηση έκοψε τμήματα και ειδικότητες κάνοντας το παράλληλα να μοιάζει σαν λάθος των μαθητών/ριών που δεν εγγράφηκαν εγκαίρως. Με το άνοιγμα των σχολείων, οι μαθητές και οι μαθήτριες των τεχνικών λυκείων αναγκάζονται να μετακινούνται από την μία άκρη της Αττικής στην άλλη έτσι ώστε να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τελικά την ειδικότητα που επιθυμούν. Αυτή η μεταρρύθμιση έρχεται να κάνει ξεκάθαρους τους στόχους και τις προθέσεις του Εθνικού Διαλόγου και αποτελεί την αρχή της υλοποίησης των πορισμάτων του.
Ο αγώνας ενάντια στις προτάσεις του Εθνικού Διαλόγου και των Υπουργών Παιδείας Φίλη και Γαβρόγλου είναι αγώνας ενάντια στην κατάργηση ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ, τις συγχωνεύσεις σχολείων και τις απολύσεις καθηγητών, τα εξαντλητικά εξεταστικά συστήματα, την παραπαιδεία, το άθλιο και άχρηστο «Πιστοποιητικό Φοίτησης», την μαθητεία, την υποχρεωτική απλήρωτη εργασία. Είναι αγώνας για την ζωή και την αξιοπρέπεια των μελλοντικών μαθητών και μαθητριών, απέναντι στην εξαθλίωση και την φτώχεια που επιχειρούν να τους επιβάλουν. Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στα σχέδια τους, να βγούμε στους δρόμους, να καταλάβουμε τα σχολεία μας, να ενημερώσουμε και να συζητήσουμε με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες μας, να σαμποτάρουμε το σχολικό σύστημα και τους μηχανισμούς του, να συγκρουστούμε με τις δυνάμεις καταστολής, να σπάσουμε τον φόβο, την αδράνεια και την παραίτηση. Η Ιστορία μας έχει αποδείξει ότι τίποτα δεν κερδήθηκε με παρακάλια ή προσευχές. Ο αγώνας μας δεν θα φτάσει πουθενά όσο τον περιορίζουμε σε πορείες-πανηγυράκια και χαρωπές συναυλίες διαμαρτυρίας, που βιάζονται να αρχίσουν και να τελειώσουν γιατί «έχουμε και δουλειές», όσο θυμόμαστε τα αιτήματα μας μερικές μέρες τον χρόνο. Πρέπει να αναγκάσουμε την εξουσία να δώσει σημασία στις απαιτήσεις μας, να γίνουμε μια δύναμη την οποία θα φοβάται, την οποία δεν θα μπορεί -όσον και αν το θέλει- να αγνοήσει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να δημιουργήσουμε προοπτικές για μια πραγματική νίκη, που θα βάλει τέρμα στα σχέδια των αφεντικών για τις ζωές μας και τις ζωές των μελλοντικών μαθητών και μαθητριών. Να οργανώσουμε και να εντείνουμε τον ανυποχώρητο μαθητικό αγώνα στα σχολεία μας και στον δρόμο, καθημερινά και μαχητικά. Χωρίς αυταπάτες, χωρίς την καθοδήγηση και το καπέλωμα των κομματικών μηχανισμών, παίρνουμε τις ζωές μας ξανά στα χέρια μας.
